⭐️ บันทึกสะท้อนคิด วันศุกร์ ที่ 12 มิถุนายน 2558⭐️
วันนี้จากการสังเกตลักษณะพฤติกรรมของเด็กที่ติดของใช้ใกล้ตัว เช่น ตุ๊กตา หมอน หรือผ้าห่ม จนมีอาการหวงแหนของสิ่งนั้นมากเป็นพิเศษ เพราะเมื่อเด็กพยายามเข้าใจตนเองและเริ่มแยกแยะตนเองออกจากสิ่งรอบข้าง พฤติกรรมการติดของใช้ จะปรากฏขึ้นในช่วงที่เด็กกำลังก้าวผ่านการเป็นผู้พึ่งพิงไปสู่การเป็นผู้ที่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ เด็กมักพัฒนานิสัยการติดของใช้ขึ้นในช่วงปลายของขวบปีแรก
โดยปกติแล้ว พฤติกรรมการติดของใช้มักจะเริ่มหายไปเมื่อเด็กเข้าสู่วัยเรียน อย่างไรก็ตามสำหรับเด็กที่ยังคงติดของใช้ ครูจะมีบทบาทในการช่วยเหลือหรือแก้ไขปัญหาได้ ดังต่อไปนี้
- ยอมผ่อนปรนให้เด็กนำของใช้ติดตัวมาหากเด็กยืนกรานว่าจะต้องมีของใช้ติดตัวอยู่เสมอ แต่อย่างไรก็ตาม ครูและนักเรียนต้องมีข้อตกลงร่วมกันคือ เด็กจะนำของใช้ออกมาได้เฉพาะในเวลาพักเท่านั้น
- พยายามดึงดูดความสนใจของเด็กออกจากของใช้ ของต้นด้วยกิจกรรมที่น่าสนใจ
- สังเกตกิจกรรมที่เด็กชอบมากเป็นพิเศษและสนับสนุนให้เด็กทำกิจกรรมนั้นบ่อยๆโดยไม่ให้มีของใช้ที่เด็กติดอยู่ในสายตา
- ครูเป็นผู้สร้างความมั่นใจให้แก่เด็ก ทั้งนี้เพราะเด็กที่ติดของใช้หมายถึงเด็กที่ต้องการที่พึ่งทางใจดัง นั้นหากครูสามารถเป็นที่พึ่งทางใจของเด็กได้แล้ว พฤติกรรมดังกล่าวย่อมค่อยๆลดลงและจะหายไปในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น